Te’am asezat pe’o masa dura si’ai stat. N’ai zis nimic. N’ai zis niciodata nimic.
Si erai mic uneori si’ti numarai inimile si le striveai cu precizie pe’ale bolnave.
Am stat acolo si’am sangerat impreuna. N’am zis nimic, dar uneori iti intindeam bratele spre lumina si’ti ardeau venele. Rand pe rand.
N’ai zis niciodata nimic. Am impins obiecte in jurul tau, ti’ai masurat mereu gandurile. Ne’am atins in timp dar nimeni n’a zis nimic despre asta.
Ti’am sarutat parul si oasele si’ai stiut sa mori din cand in cand. Acum esti doar batran.
Mi’am asezat talpile goale in mainile tale albe. Tu niciodata n’ai zis nimic.
🙂
Inca imi place